Dag 13 - 8 mei

Tijdens het diner van gisteren werden we getipt dat het ontbijtbuffet geweldig zou zijn. Om 08:00 togen wij dan ook naar de ontbijtzaal voor een lekker ontbijt...dat bleek tegen te vallen. Van het buffet was alleen de koffie glutenvrij, dus moest Cor uitwijken naar yoghurt met fruit. Het meisje van de bediening had echt geen flauw benul want er was ruim gestrooid met muesli. Dus alles weer terug en wachten op het nieuwe bord. Omdat de yoghurt niet erg vulde, besloot Cor een eitje te nemen. Er bleek wat verwarring te zijn over een omelet en een spiegelei, maar uiteindelijk kreeg Cor zijn bestelling...Bij het afrekenen bleek zowel het buffet als de yoghurt als het ei doorberekend te zijn, waar we dus niet mee akkoord gingen. Uiteindelijk is de nota aangepast en hebben we voor het eerst geen tip gegeven.

Kort na 09:00 stapten we op de motoren en reden richting Hanna. Dat zou een groot dorp moeten zijn, maar de mijn - en ook de inkomstenbron van het gehele dorp- bleek dicht te zijn. Verkleumd zijn we een bar binnengegaan om even op te warmen terwijl de neven met de auto naar een Dragline gingen om foto's te maken. In de bar bleek helaas geen koffie of thee beschikbaar te zijn dus namen we een frisje en omdat wij het zo koud hadden werd er naar goed Amerikaans begrip flink veel ijs ingedaan.Dah. Jammer, gemiste kans. Weer gezellig met de locals gekletst, er was er zelfs 1 die de motoren hoorde en helemaal in zn auto stapte om te komen kijken!! Slechts 63 jaar oud en heel vergeetachtig, was zelfs de naam van de man van de dochter van zijn vriendin vergeten. Ha Ha. Oud voetballer in Nederland en nu trainer.

Daarna reden we door, naar Riverside om te tanken en te lunchen bij de Mangy Moose, want volgens de locals in Hanna kon je daar uitstekend eten en hadden ze zeker weten koffie....dat over het eten klopte, maar koffie hadden ze eigenlijk niet (' this is a bar..'). Gelukkig kreeg ik met mijn charme een 'wildcard' en werd er speciaal voor ons koffie gezet!!!

We hadden op dat moment al 170 miles gereden maar hadden er nog zeker 100 te gaan. Opgewarmd en met onze buikjes gevuld, reden we verder....zo de sneeuw in.
Colorado bleek een mooie staat te zijn met uitstekende wegen (heel verschil met Wyoming).
In een stuk zijn we door Arapagho National Park doorgereden naar Grand Lake, langs een hele mooie maar smalle Colorado river,een heel leuk plaatsje die nu helemaal uitgestorven was maar in het zomerseizoen bom en bomvol zit! Dit plaatsje heeft dus niet alleen een mooi uitzicht op het meer maar ook een perfect uitzicht op de Rocky Mountains. Een plaatje.

Miklos gebruikte zijn charme om een motelletje te regelen. Normaal kostte een kamer $69 per nacht, wij mochten voor $50 inclusief tax overnachten. Perfecte kamers, eerst een hete doucht genomen en daarna een ATM en restaurant opgezocht.
Bij de Sagebrush BBQ and Grill konden we zowaar glutenfree eten, en het was nog overheerlijk ook.

Een koude maar mooie dag van 220 miles achter de rug, morgen gaat de rit naar Gunnison over diverse bergpassen. Dus nog een dag door de kou...Tenminste dat hoop ik.