Dag 12 - 7 mei
Door: Nathalie
08 Mei 2014 | Verenigde Staten, Casper
Zo groot als de contrasten hier in de natuur zijn, zo groot zijn ook de temperatuurverschillen....Gisteren werden we al gewaarschuwd dat er sneeuw zou vallen. In de morgen bleek de 15 cm een schamele 3 mm te zijn en waren we zowaar teleurgesteld (we hadden het sneeuwballengevecht al gepland). Vol goede moed vertrokken we dan ook na een goed ontbijt.
De eerste hiccup kwam al voordat er Cody uitreden. De tankdop van Cor bleek namelijk niet open te gaan. Omdat het erg koud wS en er nog genoeg benzine in zat om de volgende stad te bereiken, besloten we door te rijden in de hoop dat de tankdop daar wel los zou gaan.
We hadden nog geen mile gereden of het begon me toch te sneeuwen! En het hield niet op! Volledig verkleumd (ondanks thermospullen, winterhandschoenen en regenkleding) stopten we in Meeteetse bij een tankstation. Helaas ging ook daar de tankdop niet open.
Na een vreselijk duur en lang telefoongesprek werd ons aangeraden om terug te rijden naar Cody. Daar zat een Harley shop die het slot konden openbreken. Gelukkig tipte een local ons dat er nog geen blok verder een uitstekende garage zat en werd ons een barre tocht terug bespaard (maar goed ook want de winkel bleek alleen kleding te verkopen..). Bij de meest hillbilly achtige garage werden voor een zacht prijsje geholpen en kon Cor eindelijk tanken.
Omdat het weer steeds slechter werd en werkelijk alle locals ons hoofdschuddend aankeken als we vertelden dat we naar Rawlings gingen, vervolgenden we gespannen onze reis richting Thermopolis. Daar hebben we een kop koffie gehaald bij de McD en onze route - op advies van nog meer locals- toch maar aangepast. Dus reden we niet naar Rawlings maar naar Casper. Over de Big Horn Pass, die toch wel open bleek te zijn.
Inmiddels was het gestopt met sneeuwen en waren ook alle wegen uitstekend begaanbaar. We hadden alleen wel erg veel last van de wind; omdat we nat waren, sneed de wind dwars door ons heen.
Van de omgeving hebben we dan ook niet erg kunnen genieten. We zijn doorgereden om alleen een plas- en koffiepauze in te lassen in het ieniemiene gehucht Waldman (was zeker niet voor herhaling vatbaar). Daarna was het rechtdoor op de meest saaie weg naar Casper waar we rond 16.00 aankwamen. Het werd nog erg spannend toen bleek dat bijna alle hotels helemaal vol zaten! Andros en Miklos gingen met de SUV op zoek naar een plekje, de motorrijders gingen ontdooien in een Taco Johnny onder het genot van een bak koffie.
Gelukkig kwam er al gauw goed nieuws; er was nog een familieka er beschikbaar in de Best Western op nog geen 5 minuten rijden!
Snel onder de hete douche en daarna onze honger gestild. Compleet uitgeput, ondanks een relatief korte rit van nog geen 200 miles, vertrokken we snel naar onze kamer om ons klaar te maken voor de nacht. Het gaat ook vannacht sneeuwen, we zijn benieuwd of we de stad morgen kunnen verlaten.
Het idee dat we over een paar dagen in Death Valley rijden, is nu niet voor te stellen. De route voor morgen gaat door het slechte weer in ieder geval niet zoals gepland over b-wegen, maar recht-toe-recht-aan over de Interstate. We kunnen alleen maar hopen dat het beter weer wordt!!
De eerste hiccup kwam al voordat er Cody uitreden. De tankdop van Cor bleek namelijk niet open te gaan. Omdat het erg koud wS en er nog genoeg benzine in zat om de volgende stad te bereiken, besloten we door te rijden in de hoop dat de tankdop daar wel los zou gaan.
We hadden nog geen mile gereden of het begon me toch te sneeuwen! En het hield niet op! Volledig verkleumd (ondanks thermospullen, winterhandschoenen en regenkleding) stopten we in Meeteetse bij een tankstation. Helaas ging ook daar de tankdop niet open.
Na een vreselijk duur en lang telefoongesprek werd ons aangeraden om terug te rijden naar Cody. Daar zat een Harley shop die het slot konden openbreken. Gelukkig tipte een local ons dat er nog geen blok verder een uitstekende garage zat en werd ons een barre tocht terug bespaard (maar goed ook want de winkel bleek alleen kleding te verkopen..). Bij de meest hillbilly achtige garage werden voor een zacht prijsje geholpen en kon Cor eindelijk tanken.
Omdat het weer steeds slechter werd en werkelijk alle locals ons hoofdschuddend aankeken als we vertelden dat we naar Rawlings gingen, vervolgenden we gespannen onze reis richting Thermopolis. Daar hebben we een kop koffie gehaald bij de McD en onze route - op advies van nog meer locals- toch maar aangepast. Dus reden we niet naar Rawlings maar naar Casper. Over de Big Horn Pass, die toch wel open bleek te zijn.
Inmiddels was het gestopt met sneeuwen en waren ook alle wegen uitstekend begaanbaar. We hadden alleen wel erg veel last van de wind; omdat we nat waren, sneed de wind dwars door ons heen.
Van de omgeving hebben we dan ook niet erg kunnen genieten. We zijn doorgereden om alleen een plas- en koffiepauze in te lassen in het ieniemiene gehucht Waldman (was zeker niet voor herhaling vatbaar). Daarna was het rechtdoor op de meest saaie weg naar Casper waar we rond 16.00 aankwamen. Het werd nog erg spannend toen bleek dat bijna alle hotels helemaal vol zaten! Andros en Miklos gingen met de SUV op zoek naar een plekje, de motorrijders gingen ontdooien in een Taco Johnny onder het genot van een bak koffie.
Gelukkig kwam er al gauw goed nieuws; er was nog een familieka er beschikbaar in de Best Western op nog geen 5 minuten rijden!
Snel onder de hete douche en daarna onze honger gestild. Compleet uitgeput, ondanks een relatief korte rit van nog geen 200 miles, vertrokken we snel naar onze kamer om ons klaar te maken voor de nacht. Het gaat ook vannacht sneeuwen, we zijn benieuwd of we de stad morgen kunnen verlaten.
Het idee dat we over een paar dagen in Death Valley rijden, is nu niet voor te stellen. De route voor morgen gaat door het slechte weer in ieder geval niet zoals gepland over b-wegen, maar recht-toe-recht-aan over de Interstate. We kunnen alleen maar hopen dat het beter weer wordt!!
-
08 Mei 2014 - 08:48
MarianSprangers:
Voor jullie Goedemorgen, ik hoop dat jullie goed geslapen hebben. Wat een verschrikkelijk weer maar het is jullie gelukt .Ik duim voor jullie en wens dat het weer veel beter wordt. Groetjes Marian. -
08 Mei 2014 - 10:07
Hannie:
Hello MMC,
Wouw ik heb medelijden met jullie. Wat een pech zeg met het weer. Is dit weer altijd zo in dit jaar gedeelde of hebben jullie gewoon pech? Ik hoop dat jullie volgende rit wat beter wordt hoor want zo is de lol er snel af.
En er wonen toch ook nog behulpzame mensen in de Usa. Heel attent van ze.
Hoe hebben jullie geslapen met zijn allen op èèn kamer? Knus hè! Maar wel lekker warm.
Hou jullie taai jullie kunnen het jullie zijn BIKKELS. Ik ben trots op de MMC. Tot de volgende keer.
Groetjes Hannie -
08 Mei 2014 - 15:52
Hilde:
Kanjers!
Wat maken jullie een prachtige en onvergetelijke reis. Jullie maken in korte tijd zoveel mee! Ik geniet op afstand mee en ik zal moeten sparen. Want ik wil met eigen ogen kunnen zien waarom Oostenrijk in het niet valt bij USA :-) Geniet ze! En ik duim voor beter weer! Groetjes Hilde
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
